قهرمان محله | کودکان محروم در پرتو مهر گیتی
تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۹۴۱۷۹
همشهری آنلاین- مریم باقرپور: «زهرا گیتی‌نژاد» مؤسس خیریه مهر گیتی سال‌ها به‌عنوان معلم در مدارس مختلف تدریس کرده است. به همین دلیل با شرایط مدارس بهره‌مند از امکانات و کم‌برخوردار آشناست. او همچنین عضو هسته مرکزی آموزش و پرورش و یونیسف بوده و سال ۱۳۸۲ به همراه چند عضو دیگر مأموریت پیدا می‌کند تا به معلمان ۶ استان، آموزش‌هایی را با موضوع بازی کودکان ارائه دهد تا بچه‌ها علاوه بر درس، با مهارت‌های زندگی هم آشنا شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید
بانوی هم‌محله‌ای با ذهنی نگران از آینده دانش‌آموزان محروم به تهران برمی‌گردد. مدام با خودش فکر می‌کند که چطور می‌تواند برای آنها کاری کند. او در دهه ۸۰ معلم مدرسه‌ای در منطقه یک تهران بود. یکی از روزها سر کلاس که می‌رود، اتفاقی می‌افتد که نقطه عطف دیگری در زندگی‌اش می‌شود: «وقتی از مأموریت برگشتم و سر کلاس رفتم، دیدم هیچ کدام از شاگردانم درس‌های ارائه شده را نخوانده‌اند. این موضوع خیلی ناراحتم کرد و باعث شد شرایط آن دانش‌آموزان محروم را تعریف کنم. به آنها گفتم که شما در بهترین شرایط تحصیلی و زندگی هستید در حالی که دانش‌آموزان دیگری در محروم‌ترین نقاط کشور روی گونی درس می‌خوانند، بدون اینکه مدرسه‌ای داشته باشند. آن روز بچه‌ها، این موضوع را با خانواده‌هایشان در میان گذاشته بودند و فردایش گفتند که می‌خواهند به آن بچه‌ها کمک کنند. خیلی خوشحال شدم. موضوع را با مدیریت مدرسه در میان گذاشتم و جمع‌آوری کمک‌ها شروع شد. در نهایت بعد از گذشت ۳ سال توانستیم برای آن دانش‌آموزان مدرسه بسازیم و سال‌ها بعد از آن هم ۱۸ مدرسه در منطقه صفر مرزی سیستان و بلوچستان ساختیم.»
گسترش کار با خیریهبرآورده شدن آرزوی معلمان و دانش‌آموزان مناطق محروم چنان شعفی در معلم و همکارانش به وجود آورد که تصمیم گرفتند کار را گسترش دهند. برای همین بعد از ساخت نخستین مدرسه گیتی‌نژاد و دوستانش تصمیم می‌گیرد خیریه‌ای به نام مهر گیتی را ثبت کنند. تلاش های گیتی نژاد و دوستانش در این دو دهه آنقدر بوده که به برکت زحماتشان تاکنون توانسته اند ۵۷۲ مدرسه مشارکتی ساخته، ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار جلد کتاب و بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ رایانه برای مناطق محروم ارسال کرده‌اند. همچنین ۴۰۰ دانش‌آموز تاکنون در طرح حمایت تحصیلی بورسیه شده‌اند.
البته برای انجام چنین‌کار بزرگی حدود ۵۰۰ خیر در این کار مشارکت داشته‌اند و خیّرانی هم غیرمالی آستین‌ها را بالا زده‌اند. این هم‌محله‌ای اعتماد مردم به خیریه را یک سرمایه ارزشمند می‌داند: «با شفاف‌سازی اقدامات خیریه، سعی می‌کنیم تا اعتماد خیّران را جلب کنیم و این حق آنهاست که بدانند کمک‌هایشان برای چه مواردی هزینه می‌شود. مواردی بوده که فرد خواسته گوسفندی قربانی کند و ما از تمام مراحل انجام نذر او فیلم و عکس تهیه و برایش ارسال کرده‌ایم تا مطمئن شود کمکش به دست نیازمند رسیده است.»
خیریه مهر گیتی حالا در زمینه‌های مختلفی فعالیت می‌کند و به این‌ترتیب هر کسی به هر نحوی می‌تواند کار خیری انجام دهد. از اهدای کتاب‌های خوانده شده تا کمک برای ساخت مدرسه و موارد دیگر. گیتی‌نژاد می‌گوید: «حالا خیلی‌ها مالی و برخی هم در پالایش و مهر کردن کتاب‌های اهدایی کمک می‌کنند. هر مبلغی حتی بسیار اندک برای ما ارزش زیادی دارد چون در استان‌های جنوبی ۵ میلیون‌مترمربع مدرسه نیمه‌کاره داریم که خیلی از دانش‌آموزان آن در کپرها درس می‌خوانند. به یاد دارم روزی که در یک قسمت عشایرنشین، کلاس درس ایجاد کردیم معلمش گریه می‌کرد. می‌گفت «هر زمان باران می‌آید چادر خیس و کلاس تعطیل می‌شود. هر زمان باد می‌آید چادر را خراب می‌کند. خیلی وقت‌ها مار و عقرب در کلاس بچه‌ها را نیش می‌زند و در عرض ۳ ماه من ۲۰ مار را کشته‌ام تا بچه‌ها درس بخوانند.»
تلخ و شیرین‌های کاروقتی وارد چنین کارهایی می‌شوی، تلخ و شیرین‌های زیادی در ذهنت شکل می‌گیرد. برای این خیر هم‌محله‌ای هم برخی خاطرات پررنگ‌تر مانده است: «یکی از شیرین‌ترین خاطراتم مربوط به ساخت پل روی رودخانه‌ای در نزدیکی مرز لرستان و خوزستان است که بچه‌ها برای رد شدن از آن و رسیدن به مدرسه با مشکلات بسیاری روبه‌رو بودند. وقتی هزینه‌های پل تأمین و ساخت آن تمام شد، برای افتتاح قرار شد گروه ۱۰ تا ۱۵ نفره‌ای از همکاران آقا به آنجا بروند. تمام شب منتظر خبری بودم و در نهایت فیلم افتتاح پل را برایم فرستادند. زمان تماشای فیلم تمام مدت گریه می‌کردم. با خودم فکر می‌کردم که چرا دانش‌آموزان از این امکان ساده محروم می‌ماندند و برای رفتن به مدرسه مسیر به آن سختی را می‌گذراندند. دیدن محرومیت‌ها، دیدن پای بچه‌ای که از کفش بیرون زده است و سوء‌تغذیه همه از تلخ‌ترین خاطرات است.»
ـ بهره برداری از دبیرستان ۱۲ کلاسه «ایران من ۱۱۲»، طرح شماره ۵۲۸ مهرگیتی که دوم اسفند ماه ۱۴۰۱ با همت اعضای اتاق بازرگانی ایران و اتریش در فردیس کرج افتتاح شد و در اختیار آینده‌سازان ایران قرار گرفت.
-روزهای پایانی آبان ماه ۱۴۰۱، ۲ مدرسه ۶ و ۱۲ کلاسه در استان کرمان توسط خیّران مهرگیتی افتتاح شد. مدرسه ۶ کلاسه «ریگان» طرح شماره ۳۴۷ مهرگیتی که در روستای ریگان کرمان واقع است و مدرسه ۱۲ کلاسه «حاج علی‌اصغر متوسلیان» که در کهنوج کرمان قرار دارد که طرح شماره ۵۶۴ مهرگیتی بود.
-۲۳ و ۲۴ آبان ماه ۱۴۰۱، ۲ مدرسه ۶ و ۳ کلاسه در استان خراسان شمالی توسط خیّران مهرگیتی افتتاح شد. مدرسه ۶ کلاسه «نیمای من» طرح شماره ۲۷۷ مهرگیتی که در روستای کلاته کاریز رازجرگلان واقع است. مدرسه ۳ کلاسه «ماهان عابدین» طرح شماره ۵۵۷ مهرگیتی که در روستای پرسه‌سو بخش غلامان رازجرگلان استان خراسان شمالی احداث شده است.
کد خبر 754962 برچسب‌ها معلمان مشارکت مردمی نیاز مدرسه و مدارس روستا سازمان ملل - یونیسف حیوانات خانگی خیریه منطقه ۲منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: یونیسف معلمان مشارکت مردمی نیاز مدرسه و مدارس روستا سازمان ملل یونیسف حیوانات خانگی خیریه منطقه ۲ دانش آموزان گیتی نژاد طرح شماره مهر گیتی مدرسه ۶ بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۹۴۱۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم عشایری که پدرانه مشق علم و ادب می‌کند
ایسنا/گیلان مدیرآموزگار مدرسه عشایری قتئم قلعه چال ریک گفت: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ای کاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند.
زندگی عشایری که سراسر با تلاش، زحمت و سختی فراوان در پستی و بلندی‌های کوه و دشت و طبیعت عجین شده لذت‌های خاص خود را دارد، اگر با عشایر همزیست شده باشی نمک‌گیر خوان پربرکت و صفای دل گرم‌شان می‌شوی تا حدی که حتی از عافیت و رفاه کار و زندگی در شهر می‌گذری.
عاطف باستانی‌فر مدیرآموزگاری که ۱۷ سال است با خواست و علاقه قلبی خود درس علم، ادب، مهر و زندگی را برای کودکان و دانش‌آموزان مناطق ییلاقی و عشایری در تالش مشق می‌کند و امسال به عنوان مدیرآموزگار نمونه شهرستان تالش برگزیده شده است.
وی هر روز مسیر طولانی ۳۵ کیلومتری را با ماشین شخصی و پس از آن مسیری را هم با پای پیاده طی می‌کند و به عبارتی خود می‌سوزد تا نور سوادآموزی در دل کودکان مستعد فراگیری دانش در ییلاقات عشایرنشین تالش قوت بگیرد و خاموش نشود.
باستانی‌فر دوره تحصیلی خود را تا سوم راهنمایی در حوزه شهری سپری می‌کند و پس از آن به دلیل مشکلات زندگی و برای کمک به خانواده ترک تحصیل می‌کند تا اینکه به خدمت سربازی می‌رود و بعد از اتمام خدمت، بنابر شرایط سنی در مدرسه شبانه ادامه تحصیل می‌دهد و دیپلم، فوق دیپلم حسابداری و لیسانس تربیت بدنی را دریافت می‌کند.
وقتی که با وی تماس می‌گیرم تا به مناسبت روز معلم صحبت کنم ضمن استقبال فرصتی می‌خواهد تا به نقطه‌ای برسد که آنتن‌دهی سهل‌تر باشد، اینگونه آغاز می‌کند: در قالب طرح مهرآفرین توفیق خدمت در آموزش و پرورش را پیدا کردم، ۱۷ سال و ۷ ماه سابقه آموزشی دارم، قبل از آن ۵ سال هم به عنوان امور دفتری و معاون در مدارس مناطق محروم بودم.
وی افزود: در حال حاضر مدیرآموزگار عشایری شهرستان تالش هستم از سال ۱۳۹۰ وارد حرفه آموزشی شدم، اولین منطقه خدمتم منطقه عشایری بره پشت بود که سه سال آموزگار چندپایه بودم، سپس به دهنه سراگاه منتقل شدم و ۶ سال هم آنجا خدمت کردم.
باستانی‌فر ادامه داد: از سال ۱۴۰۰ به ییلاق قائم قلعه چال ریک منتقل شدم که در حال حاضر در این مدرسه مدیرآموزگار هستم و الان ۵ پایه اول، دوم، سوم، چهارم و ششم را در این مدرسه تدریس می‌کنم، ۷ دانش‌آموز دارم که دو دانش‌آموز دختر پایه اول و یک دانش‌آموز دختر پایه ششم و بقیه آنها پسر هستند، چند نفر آنها از روستاهای همجوار ایربو و لِر و قلعه چال می‌آیند.
این معلم عشایری ادامه می‌دهد: دو فرزند به نام‌های امیرحسین که لیسانس برق دارد و امیرعلی امسال دیپلم گرفته و کنکور شرکت می‌کند،دارم . همسرم هم بازنشسته آموزش و پرورش است و لیسانس آی تی دارد و بر حسب علاقه به فضای آموزشی در حال حاضر مدرسه غیر دولتی دارد.
وی در خصوص مسیر رفت و آمد به مدرسه می‌گوید: هر روز از تالش ۳۵ کیلومتر را تا ییلاق قائم قلعه چال ریک طی می‌کنم و مجدد این مسیر را برمی‌گردم، البته تا یک مسیری با ماشین می‌روم و در نزدیکی پل ماشین را پارک می‌کنم و مجدد مسیر ۳۰ دقیقه‌ای را پیاده می‌روم تا به مدرسه برسم. حتی یکی از دانش‌آموزانم را که از روستاهای همجوار به مدرسه می‌آید تا یک مسیری موقع آمدن و برگشتن همراه خودم می‌آورم و می‌برم.
باستانی‌فر در خصوص تجربه آموزش چند پایه در یک کلاس گفت: به ترتیب پایه مباحث درس و تمرین و پرسش را از پایه اول آغاز می‌کنم، زنگ‌های تفریح فرصت‌های یک ربع برای استراحت دارند، چند پایه به نوعی تکرار و تمرین برای پایه‌های دیگر هم محسوب می‌شود.
این مدیرآموزگار مدرسه عشایری بااشاره به اینکه مدرسه تک کلاسه نوساز است که از سال ۱۳۹۸به همت خیرین مدرسه‌ساز احداث شده و در اختیار دانش آموزان عشایری قرار گرفته است، گفت: وسایل ورزشی و آموزشی، پروژکتور و لپ تاپ داریم و از نظر امکانات آموزشی تفاوتی با مدارس شهری ندارد، اما معتقدم آن فضا وامکانات آموزشی و بهداشتی که در شهر است باید در عشایری چند برابر شود.
وی در خصوص تفاوت آموزش در مناطق عشایری با سایر مناطق می‌گوید: بارزترین تفاوت تدریس در دوره کرونا مشهود بود در مناطق شهری به دلیل سهولت دسترسی به برق، اینترنت و سایر امکانات آموزشی آموزش‌های مجازی به سهولت پیگیری می‌شد اما برای مناطق ییلاقی چون به دلیل شدت وزش باد در این مناطق اغلب اوقات قطعی برق داشتند و آنتن‌دهی به دلیل پوشش منطقه مطلوب نبود، حضوری آموزش‌ها دنبال می‌شد.
وی پدارنه از شوق دانش‌آموزانش می‌گوید: دانش‌آموزان عشایری به شدت سختکوش هستند و با وجود اینکه کمک‌کار خانواده در امور دامداری و کشاورزی می‌باشند اما به نحو احسنت تکالیف و مشق‌ها را انجام می‌دهند.
این معلم عشایری در پاسخ به این سوال که چرا با وجود سختی‌های مسیر مصمم هستید که در مناطق عشایری تدریس کنید؟ گفت: من علاقه خاصی به عشایر دارم زیرا عشایر مردمان با صفا، صادق و پر تلاشی هستند، علاوه براین حضور در طبیعت علت دیگری است که باعث شده به عنوان آموزگار در مناطق عشایری خدمت کنم.
باستانی‌فر ادامه تحصیل دانش‌آموزان عشایر را مهم‌ترین دغدغه‌اش عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ایکاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند زیرا بیشتر دانش آموزان عشایری دختر به دلیل مسافت مدرسه شبانه روزی بعد از اتمام پایه ششم ترک تحصیل می‌کنند.
این معلم که خود کوهنورد است و سابقه صعود به سبلان و دماوند هم دارد، در خصوص فعالیت‌های پرورشی دانش‌آموزان عشایر گفت: برای بچه‌های اردو برگزار می‌کنم که حتی خواهر و برادر کوچکترشان هم همراه خود می‌آورند، این اردو را در مسافتی نزدیک روستا و خارج از محیط مدرسه برگزار می‌کنیم و از نزدیک با داروهای گیاهی بومی منطقه و خواص‌شان آشنا می‌شوند.
وی با بیان اینکه معلم عشایر به نوعی عضو خانواده دانش‌آموزان است و همانطور که دلسوزانه درس می‌دهد و به دانش‌آموزانش کمک می‌کند با اولیای دانش‌آموزان هم ارتباط و تعامل صمیمانه دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات که دانش‌آموز یا عضوی از خانواده‌شان بیمار می‌شود همراه خودم می‌آورم درمانگاه یا اگر به دارو نیاز داشته باشند از شهر تهیه می‌کنم برایشان می‌برم. حتی زمانی که فصل سرما و برف بود، کپسول خالی گاز را از روستا می‌آورم و شارژ می‌کنم و مجدد برایشان می‌برم، منظورم این است که در مناطق عشایری فقط معلم نیستیم به نوعی مثل عضوی از خانواده به اهالی در حد توان کمک می‌کنیم.
این معلم مدرسه عشایری قائم قلعه چال ادامه داد: حتی پیش آمده که در زمان برگشت بارش برف به حدی بوده که مجبور شدم ماشین را روستای ایربو بگذارم و یکی از اهالی که نیسان داشته، چادر ماشین‌ش را روی ماشین من کشیده و سه روز در منزل اهالی ماندم.
وی با اشاره به خاطرات تلخ و شیرین تدریس در مناطق عشایری گفت: سال ۱۳۹۹ وقتی در سراگاه مشغول خدمت بودم باید از ۷ پل چوبی گذر می‌شدیم تا به مدرسه برسیم، شدت بارش و وقوع سیل به حدی بود که پل‌ها را برد، آن روز من به همراه محمدعلی نیکخو که مدیرآموزگار بود و اکنون بازنشست شده، دانش‌آموزان را به صورت دست به دست و یکی به یکی از رودخانه عبور دادیم.
باستانی‌فر از آرزویش برای دانش‌آموزان عشایر می‌گوید: دانش‌آموزان عشایر فرشته‌های مظلومی هستند که شوق فراگیری آموزش دارند، باید خیلی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. آرزو می‌کنم هیچ دانش‌آموز عشایری ترک تحصیل نکند. دانش‌آموز دختری داشتم که بنابر اجبار خانواده می‌خواست ترک تحصیل کند که بعد از کلی صحبت با پدرش توانستیم وی را راضی کنیم تا اجازه بدهد دخترش در مدرسه شبانه روزی ثبت‌نام کند و ادامه تحصیل دهد، الان همان دختر فارغ التحصیل شده و معلم است و هر وقت من را می‌بیند کلی تشکر می‌کند که شما نگذاشتید من ترک تحصیل کنم.
وی در پاسخ به این سوال که تاحالا هدیه روز معلم چی گرفتید، گفت: دانش‌آموزان خوب عشایری حاصل دسترنج‌شان که محصولات کشاورزی و دامی نظیر ماست و پنیر و تخم مرغ و شیر است، می‌آورند که باارزشترین هدیه است، من هم هفته‌ای یک روز همسرم غذا درست می‌کند برایشان می‌برم یا به عنوان تغذیه زنگ تفریح برایشان میوه می‌برم.
باستانی‌فر در پایان از خبرگزاری ایسنا که به یاد معلمان عشایری و ییلاقی بود، تشکر و قدردانی کرد.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت